- Februari 2003

OK, maar weer een nieuw verslagje want de laatste is al weer een tijdje geleden. De dagen zijn hier ook niet echt zo spectaculair en verschillend, ik vind het wel ok nu moet ik zeggen: het werk blijft kl**e maar nu begin je iedereen in het hostel een beetje te leren kennen en er zijn een aantal gasten waar je erg mee kan lachen dus de middagen en avonden zijn altijd wel relaxed.
De plantage is gelegen in het plaatsje Tumut aan de voet van de Snowy Mountains. Daardoor moet je 's-ochtends een half uurtje met de bus mee. Je rijdt dan met zonsopgang door een heuvelachtig landschap met overal rondspringende kangeroes dus dat is op zich wel leuk wakker worden.

Afgelopen dinsdag kwamen we hier een jongen (Tom) tegen die ook met ons in het vliegtuig zat naar Sydney. Bleek dat hij direkt na Sydney hiernaartoe was gekomen om te gaan werken. Hij had namelijk net een auto van $ 5000,- gekocht en moest nodig geld verdienen om verder te reizen. Bleek dat hij sindsdien slechts 1(!) vrije dag had gehad.
Vandaag hoorde ik dat hem iets vreselijks was overkomen op dinsdagavond: hij had zijn auto ergens geparkeerd en was in z'n auto gaan slapen. Bleek dat ze hier een dam hadden opengegooit waardoor tijdens zijn slaap zijn auto werd overspoelt met water. Hij werd wakker door het water dat naar binnen stroomde en moest eruit zwemmen. Al zijn spullen zaten in de auto. De auto is nu total loss (ze hebben 'm uit de rivier moeten slepen) en veel van zijn spullen zijn ook vernield, echt ongelovelijk. Hij was onverzekerd dus nu moet ie nog zeker 2 maanden hier blijven werken. Dat gun je echt niemand...

Ik wil hier tot volgende week vrijdag ofzo blijven want ik trek het werk echt niet meer.

10 FEBRUARI

Nog steeds in Gundagai, de dagen worden gelukkig steeds minder zwaar, waarschijnlijk kom ik een beetje in het ritme. Het blijft echter waanzinnig warm, werken in 40 graden zal nooit een pretje worden. We beginnen echter vroeg zodat je niet niet de hele dag in de hitte hoeft te werken. Om 5:30u is het zelfs koud.
Gisteren had het hier geregend en was er onweer. Daardoor was er vandaag een bushfire ontstaan op nog geen 15 km van de plantage. Je kon grote rookwolken zien opstijgen van achter de heuvels.

Wat erg helpt om het hier uit te houden is dat het verder erg gezellig is met de andere backpackers (zo'n 35) hier in het hostel. We slapen in een dorm met nog 4 gave gasten uit Wales en Engeland waarmee je erg kunt lachen. Verder zijn er hier ook nog een paar leuke dames dus ik hou het nog wel uit tot vrijdag.
Vrijdag is namelijk de dag waarop we de nectarines vaarwel zeggen en verder reizen naar Melbourne.

Tijdens het verblijf hier in Gundagai hebben we eigenlijk niet zo heel veel geld verdient. Het was echter wel goed om weer even de handen uit de mouwen te steken en wat minder geld uit te geven. Een paar weken terug heb ik hier de film Vanilla Sky gezien (aanrader) en daarin hadden ze een mooi gezegde die ik hierop wel van toepassing vindt: "The sweet ain't so sweet without the sour". De tijd in Sydney was zeker "sweet" en deze dagen in Gundagai zijn zwaar en lang. Soms vervloek je het fruit, de zon en het stof maar het heeft ook wel weer z'n charme.

Wetenswaardigheidje: In de maand Januari hebben ze hier in Gundagai 2,5 mm regen gehad!

14 FEBRUARI

Hi there, vandaag is onze laatste dag hier in het Blueheelers hostel in Gundagai. De laatste paar dagen waren zowaar erg leuk en interessant. Dit verslag kan dus wat langer worden.
Vooral dinsdagavond en -nacht waren super. Ik moet allereerst even uitleggen dat er hier 2 (HELE knappe, btw) Canadese dames waren (Yvette & Jenny) met wie ik de laatste tijd nogal veel optrok. Woensdagochtend gingen zij verder reizen naar Sydney ):, samen met nog een Engels meisje (Claire).
Omdat het dinsdag hun laatste avond hier was, zijn we maar naar een pub hier in Gundagai gegaan (ondanks dat ik de volgende dag weer om 5:30u opmoest om te gaan plukken). De pub sloot echter al om 23:00u (??!) dus toen hebben we het afscheidsfeestje maar in het hostel voortgezet.
Ze moesten de bus van 4:00u 's-ochtends nemen en daarom besloten we om maar gewoon helemaal niet te gaan slapen. Zodoende hebben we met z'n vieren een mammoetsessie "Truth or dare" gehouden. Overbodig om te melden dat dit erg lachen was.
Na een geweldige nacht is de dag meestal wat minder. Ik had de hele nacht niet geslapen en ben toen toch gaan werken (was natuurlijk de practical joke van de dag). Om 10:30u kon ik de oogleden echter niet meer omhooghouden en ben onder een grote nectarineboom gaan slapen tot 15:00u.
Een van de supervisor schijnt nogal ongerust naar me op zoek te zijn gegaan maar toen ie het verhaal hoorde was ie erg cool en kreeg ik geen problemen.
Moet zeggen dat ik de dames nu erg mis en ik heb zelfs serieus overwogen om op hun uitnodiging om ze achterna te reizen naar Sydney in te gaan. Maar ja, zal m'n verstand maar laten gelden...
Gisteren (donderdag) was onze laatste werkdag en 's-avonds hadden we met de hele kamer (6 man) een "room eleven barbeque" gehouden. Dat was erg gezellig en de avond werd voortgezet in de pub.
Nu is Gundagai echt zo'n typisch achtergesteld boerendorp in de heuvels en vindt je in de pub dan ook alleen enkele aparte karikaturen zoals je ze wel eens in films ziet. Er wordt ook constant gevochten: eergisteren zag ik ze met vuilnisbakken naar elkaar gooien en gisteren liepen er wederom weer een paar met bloedneuzen, etc rond. Een paar gasten van onze groep werden ook geprovoceerd maar gelukkig gebeurde er niets.
Er waren verder 2 gasten die echt TE apart waren. Ze zagen eruit als ZZ-top, compleet met zonnebril en tattoo's en ze besloten ons te vermaken met een waterval aan local jokes. Als ik ze had kunnen verstaan had het ongetwijfeld erg grappig geweest...
Het werd weer laat maar gelukkig konden we vanochtend uitslapen. Vandaag dus inpakken en een beetje uitrusten. Vanavond pakken we om 23:10u de nachtcoach naar Melbourne dus daarvandaan zal het volgende verslagje komen.

18 FEBRUARI

Hallo en de groeten uit Melbourne. Afgelopen vrijdag hebben we ons laatste daggie in Gundagai doorgebracht bij 't zwembad en in de pub. Bij het zwembad nog een voetbalwedstrijd gehouden tegen de lokale kids (en verloren...0-:).
's-Avonds was het aan de ene kant toch wel jammer om weer te gaan, aan de andere kant kan ik even geen nectarine meer zien.
De busreis was lang en ik heb geen oog dichtgedaan. Middenin de nacht draaien ze gewoon Harry Potter af (met volume op keihard) en begint de buschauffeur hele verhalen om te roepen over de wegrestaurants waar gestopt gaat worden.
In Melbourne verblijven we nu samen met Rob, een Engelse jongen die we kennen uit Gundagai, in het hostel International Backpackers.
De 1e dag hier zijn we wat gaan wandelen en naar het sportpark gelopen waar de Australian Open net zijn gehouden. Vervolgens zijn we naar Albert Park gegaan en hebben daar over het Grand Prix circuit gelopen. Ze zijn er nog druk bezig met de laatste voorbereidingen voor de komende F1-race.
We zijn nog het pitsgebouw binnengeslopen om daar een kijkje te nemen in de pitboxen, daarna wilden we naar het podium sluipen om daar een foto te maken op het bovenste treetje. Echter helaas werden we er toen uitgeschopt door een security guard.
's-Avonds zijn we met 4 dames hier uit het hostel naar een Ierse pub gegaan en werd het, ondanks het slaapgebrek, toch weer laat.
De volgende dag de stad verder verkend en wat gaan shoppen. Het weer viel erg tegen (23 graden en bewolkt).
Melbourne is een ruim opgezette, wat Europees ogende stad vol met trams, barretjes en restaurants. Overdag is er denk ik niet heel erg veel te doen maar 's-avonds des te meer. Zondagavond zijn we naar een restaurant gegaan in de Italiaanse wijk en hebben voor $15 van het "All you can eat, all you can drink" menu genoten: pizza, pasta en kippepootjes gegeten en er zijn heel wat karaffen witte wine weggedronken.
Gisteren eerst iets HEEL belangrijks gedaan: kaarten gekocht voor de F1 Grand Prix!! Ook Diederik heeft een kaart voor de race op zondag.
's-Middags zijn we naar de Rialto Towers gegaan. Dit is 't hoogste kantoorgebouw van 't zuidelijk halfrond en het observatiedek geeft een mooi uitzicht over de stad en de omgeving. Verder op zoek gegaan naar werk maar het is hier hetzelfde (treurige) liedje als in Sydney: niemand wil je inschrijven of je c.v. aannemen omdat er simpelweg niets voor je is tenzij je minstens 3 maanden blijft. Onder 't motto 'beter iets dan niets' ben ik maar naar Hungry Jacks (Burger King) gestapt. Zij hebben wel personeel nodig en zouden z.s.m. bellen.
's-Avonds naar Crown Casino gegaan. Dit is een abnormaal groot casino/hotel/entertainment complex. Het casino alleen al is ongeveer zo groot als 3 jaarbeurshalllen. Omdat we "arme" backpackers zijn zijn we maar niet te lang gebleven.
Ik ga nu vol spanning op een telefoontje van Hungry Jacks wachten... See ya!

27 FEBRUARI

Het wordt steeds aangenamer hier in Melbourne. Ook het weer is inmiddels een stuk beter geworden: de zon schijnt volop en het is best heet.
We zijn afgelopen maandag naar een ander hostel gegaan (Hotel Bakpak). Het vorige hostel was niet verkeerd maar de kamers waren een soort broeikas waardoor je met de huidige hitte 's-nachts in je bed lag te baden in het zweet.
Vorige week erg veel uitgegaan hier. Diederik is 8 dagen non-stop gegaan (nieuw record!), ikzelf heb het 1 van die dagen wat rustiger aan gedaan. Vrijdag en zaterdag waren we met een leuke Duitse uitgegaan maar die moest helaas zondag weer zuruck in die Heimat.
Overdag gaan we meestal de stad in of wat tafeltennissen en kaarten. Verder nog naar de Botenical Gardens gegaan en naar St. Kilda Beach. Ook ben ik (om fit te blijven) 2 keer wezen joggen over het Albert Park circuit.
Maandag zijn we met Rob gaan barbequen bij de Yarra River. Daar staan gratis openbare bbq's (heb je hier veel in Ozzieland) en zo kun je tussen de locals je meegebrachte vlees braden.
Toen we terugkwamen in het hostel werden we verrast door een briefje dat op m'n bed lag: bleek dat Nick & Miles, 2 Engelse gasten waar we in Gundagai bevriend mee raakten, ook de nectarines gedag hadden gezegd en naar hetzelfde hostel waren gekomen. We hadden in Gundagai afgesproken dat we ze later hier zouden ontmoeten maar we hadden niet gezegd in welk hostel we zaten. Was dus puur toeval.
Diederik had werk gevonden bij de Grand Prix (4 nachten food preparation) maar dit werd opeens afgeblazen omdat ze te veel mensen hadden )-: Via via zijn we wel aan een baantje gekomen voor 2 nachten. In het Telstra Dome (groot stadion a la Arena) moeten we een vloer op de grasmat aanleggen ten behoeve van een concert van Kiss (ja, die leven dus nog...). Afgelopen nacht was de eerste nacht, we begonnen om 1:30u tot vanochtend 10:00u. Doodmoe in het hostel teruggekomen, waar iedereen inmiddels van een ontbijtje genoot, en gaan slapen.

Dit weekend willen we samen met Nick en Rob 3 dagen een auto huren om een grote trip te maken over de Great Ocean Road en naar Grampians National Park. Dat belooft supergaaf te worden. Enige probleem is dat we geen garantie hebben op een slaapplek als we terugkomen. Veel hostels zitten inmiddels volgeboekt vanwege de Grand Prix. We overwegen dus nog om dit tot na de GP uit te stellen. Gisteren overigens een laken tot spandoek omgedoopt en de tekst "JOS THE BOSS IS BACK!" erop gezet. Daar gaan we een goed plekkie voor vinden naast de baan zodat ie hopelijk ook op t.v. te zien is.

Hier proberen we te zitten tijdens de race